Food Business News
Δραματική έκκληση απευθύνουν οι αγελαδοτρόφοι της χώρας για την ανάγκη αναθεώρησης του Κώδικά Τροφίμων και Ποτών με στόχο την αποσαφήνιση τον καταναλωτή τι προϊόν προέρχεται από ελληνικό γάλα και τι όχι.
Πιο συγκεκριμένα η Ένωση Φυλής Χολστάιν Ελλάδας, που εκπροσωπεί τους Έλληνες παραγωγούς τονίζει ότι η πολιτεία θα πρέπει:
– να επιβάλλει στα super markets τα προϊόντα με πρώτη ύλη ελληνική να είναι σε χωριστά ράφια.
– επίσης να μην μπαίνουν στο ψυγείο, προϊόντα που δεν χρειάζονται ψυγείο, μόνο και μόνο για να παραπλανηθεί το κοινό.
– να ξεχωρίσουμε το τι είναι γάλα και τι είναι τα διάφορα υγρά με ελάχιστη ποσότητα αποσταγμάτων καρπών, που εμφανίζονται ως ανταγωνιστές του γάλακτος, ενώ δεν είναι. Είναι εντελώς άλλα προϊόντα.
«Εν κατακλείδι δεν είναι δυνατόν να παράγεις μόνο το 40% (κι αν) του γάλακτος που καταναλώνεις και το 10% του βόειου κρέατος, να κλείνουν μονάδες κάθε ημέρα μη μπορώντας να ανταποκριθούν στο κόστος και το υπουργείο και δη η αρμόδια υφυπουργός για θέματα κτηνοτροφίας, αν μη τι άλλο, να εφησυχάζει.
Η ανακοίνωση
Είναι γεγονός ότι ζούμε εδώ κι έναν χρόνο μία πολύ ιδιαίτερη περίοδο, όχι μόνο για την χώρα μας αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όποιος οδηγείται στον θάνατο (πλην του βιολογικού υπάρχουν και άλλα είδη), δεν δικαιούται να διαμαρτυρηθεί ή ν’ αντιδράσει… πολύ δε περισσότερο όταν υπό συνθήκες COVID-19 είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να εκτίθεται και να εργάζεται σκληρά και καθημερινά προκειμένου να επιβιώσει αλλά και να εφοδιάζει την αγορά με υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντα.
Φυσικά όσοι γνωρίζουν από αγελαδοτροφία, εύκολα μπορούν να αντιληφθούν τι είδους καταστροφικές συνέπειες έχει για μια μονάδα το να εντοπιστεί ένας εργαζόμενος θετικός και να μπει η μονάδα σε 14ήμερη καραντίνα.
Προβλήματα πάντα υπάρχουν στον κλάδο, διότι επί σειρά ετών δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο ανάπτυξης της γαλακτοπαραγωγού αγελαδοτροφίας, παρότι είμαστε ελλειμματικοί και σε γάλα και σε βόειο κρέας, αλλά από τη μία ο COVID-19, από την άλλη τα ελληνοτουρκικά είπαμε να μην φανούμε αγενείς και να συνδράμουμε και εμείς στην προσπάθεια.
Γνωρίζαμε βέβαια ότι κανείς από τους αρμόδιους υπουργούς και υφυπουργούς σχετικά με τον κλάδο μας, δεν ήταν πάνω σε κάποια φρεγάτα. Ξέρουμε ότι ήταν στο υπουργείο τους και περιμέναμε υπομονετικά, μήπως έρθει η ώρα κάποτε να ασχοληθούν και με τον κλάδο μας. Όχι μόνο με τα προβλήματά του, αλλά και με τις προοπτικές ανάπτυξης, βρε, αδερφέ.
Παράγουμε λιγότερο από το 40% του γάλακτος, που καταναλώνουμε, και το 10% του κρέατος. Έλεος! Κανείς δεν ενδιαφέρεται; είμαστε τόσο πλούσιοι ώστε να πληρώνουμε κάθε χρόνο πάνω από 1 δις ευρώ για εισαγωγές κρεάτων, σκευασμάτων κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων;
Η υπόσχεση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης τον Σεπτέμβρη του 2019 ( στο πλαίσιο της ΔΕΘ) ότι άμεσα θα μας καλούσε για μία συνάντηση, φυσικά δεν πραγματοποιήθηκε. Και το κακό είναι ότι εδώ και ένα τετράμηνο έχει αρχίσει ράλι ανόδου στις τιμές των ζωοτροφών και των πρώτων υλών, που σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. σόγια) έχει ξεπεράσει το 40% της αξίας προ τετράμηνου. Και ποιος απορροφά όλο αυτό το κόστος; Φυσικά, ο πλούσιος παραγωγός. Αυτός, που πληρώνεται την φθηνότερη τιμή στα Νότια Βαλκάνια (ναι καλά διαβάσατε) και παράλληλα έχει το υψηλότερο κόστος συνολικά (εφορία, κόστος καυσίμων, ρεύματος, εργατικά, εισφορές).
Γνωρίζουμε ότι ζούμε και δουλεύουμε στο πλαίσιο ενός συστήματος με ελεύθερη οικονομία. Ό,τι είναι ως ένα βαθμό φυσικό, τα εργοστάσια γάλακτος, να είναι τρομερά ευαίσθητα, όταν συντρέχει κάποιος παράγοντας μείωσης του κόστους (π.χ. μείωση τιμών ζωοτροφών) και να μειώνουν αμέσως τις τιμές στον παραγωγό. Είναι, επίσης, ας πούμε φυσικό, να μην αντιλαμβάνονται επί μακρόν την αλματώδη αύξηση του κόστους για τον παραγωγό. Αυτό είναι το σύστημα.
Οι παραγωγοί πρέπει να πηγαίνουν από την εντατική στον θάλαμο νοσηλείας και αντιστρόφως. Δεν πρέπει κάποιος να θεραπεύεται.
Εδώ, όμως, έρχεται η πολιτεία. Και παρεμβαίνει. Μπορεί η πολιτεία να υποχρεώσει άμεσα τα εργοστάσια να δώσουν αυξήσεις. ΟΧΙ. Μπορεί όμως να θεσπίσει κανόνες. Μπορεί π.χ. να αλλάξει τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών, που έγινε επί Υπουργίας του κ. Αποστόλου και ο οποίος είναι απόλυτα καταστροφικός για τον κλάδο. Κι αυτό διότι επιτρέπει στις γαλακτοβιομηχανίες να παράγουν ελληνικό γιαούρτι από οποιοδήποτε γάλα συμπύκνωμα ή μη, εισαγωγής ή μη.
Έκτοτε πολλοί υποσχέθηκαν ότι θα βγει νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση, που θα αποκαθιστά αυτή την καταστροφική απόφαση αλλά κανείς δεν το έκανε (καμία πολιτική ηγεσία). Μπορεί να επιβάλλει στα super markets τα προϊόντα με πρώτη ύλη ελληνική να είναι σε χωριστά ράφια. Να μην μπαίνουν στο ψυγείο, προϊόντα που δεν χρειάζονται ψυγείο, μόνο και μόνο για να παραπλανηθεί το κοινό.
Να ξεχωρίσουμε το τι είναι γάλα και τι είναι τα διάφορα υγρά με ελάχιστη ποσότητα αποσταγμάτων καρπών, που εμφανίζονται ως ανταγωνιστές του γάλακτος, ενώ δεν είναι. Είναι εντελώς άλλα προϊόντα.
Εν κατακλείδι δεν είναι δυνατόν να παράγεις μόνο το 40% (κι αν) του γάλακτος που καταναλώνεις και το 10% του βόειου κρέατος, να κλείνουν μονάδες κάθε ημέρα μη μπορώντας να ανταποκριθούν στο κόστος και το υπουργείο και δη η αρμόδια υφυπουργός για θέματα κτηνοτροφίας, αν μη τι άλλο, να εφησυχάζει.
Πάρτε μέτρα, πριν να είναι πολύ αργά. Αλλάξετε τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών. Ελέγξτε τις ελληνοποιήσεις.
Ο νόμος, που ψηφίστηκε για την προέλευση της αναγραφής του γάλακτος, έχει θετικά σημεία, αλλά δεν μας καλύπτει. Στα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει ν’ αναγράφεται υποχρεωτικά η χώρα προέλευσης της πρώτης ύλης. Λύστε το θέμα των τοπωνυμίων και της ονομασίας των προϊόντων. (π.χ. Τρικαλινό κασέρι αλλά το μπασκί από Γερμανία). Αυτά τα μέτρα, τα οποία δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος φυσικά, καθιστούν πολύ πιο έννομη την αγορά, εμποδίζουν την εξαπάτηση του καταναλωτή κι αποκαθιστούν τις αδικίες σε βάρος του προϊόντος μας.
