ΣΕΒΓΑΠ: “Άστεγο” αφέθηκε στο εξωτερικό το ελληνικό γιαούρτι

Την μεγάλη ανησυχία του αλλά και την αγανάκτησή του εκφράζει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων (ΣΕΒΓΑΠ), γιατί όπως αναφέρει, άλλο ένα εθνικό έγκλημα είναι γεγονός και αυτή τη φορά αφορά το ελληνικό γιαούρτι.

Ειδικότερα ο ΣΕΒΓΑΠ αναφέρει:

“Το έγκλημα αυτό σε επίπεδο ΕΕ (και όχι μόνον) συντελείται σιγά σιγά τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς σε τούτη τη χώρα όλοι γινόμαστε ευαίσθητοι σε εθνικά θέματα όταν είναι αργά ή πάρα πολύ αργά. Έτσι λοιπόν και με το ελληνικό γιαούρτι ξύπνησαν ορισμένοι όψιμα από τον πολυετή λήθαργο που βρίσκονταν και νόμισαν ότι ανακάλυψαν την Αμερική όταν έμαθαν (τελευταίοι) για την θρασύτατη ενέργεια στην οποία προέβη η Τσεχία. Η ενέργεια αυτή αφορά την έκδοση και υποβολή στην ΕΕ για διαβούλευση & έγκριση μιας εθνικής νομοθεσίας που ούτε λίγο ούτε πολύ δημιουργεί κατηγορία ελληνικού γιαουρτιού (μάλιστα δημιούργησε 2 κατηγορίες το «κανονικό» ελληνικό γιαούρτι και το τύπου ή στυλ ελληνικό γιαούρτι όπως τα ονομάζει).

Αμέσως με την δημοσιοποίηση αυτής της εθνικής νομοθεσίας της Τσεχίας ο ΕΦΕΤ σε συνεργασία με τον ΣΕΒΓΑΠ, συνέταξε μια τεκμηριωμένη ένσταση κατά της ύπουλης αυτής πρωτοβουλίας της Τσεχίας, η οποία υποβλήθηκε από το ΥΠΑΑΤ στην ΕΕ. Στην απάντησή της η ΕΕ εμφανίζεται να αποδέχεται αυτήν την απίστευτη Τσεχική νομοθεσία κάνοντας μόνο μια μικρή προσθήκη που τουλάχιστον υποβαθμίζει την νοημοσύνη μας. Σε αντίδραση αυτού αλλά κυρίως λόγω του θορύβου που δημιουργήθηκε, το Υπ. Γεωργίας εξήγγελλε ότι θα προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση.

Ο ΣΕΒΓΑΠ θεωρεί ότι η επιλογή αυτή, παρόλο που είναι αυτονόητη, είναι και πολύ λίγη και πολύ καθυστερημένη. Δυστυχώς είναι περισσότερο τυπική παρά ουσίας για τους εξής σοβαρούς λόγους:

1. Αυτό που έγινε με την Τσεχία είναι η κορυφή μόνο του παγόβουνου και πολύ κακώς θεωρούμε ότι η λύση θα προκύψει από ένα τέτοιο όργανο που συνήθως εξυπηρετεί το (κακώς εννοούμενο) κοινοτικό συμφέρον και όχι το εκάστοτε εθνικό.
2. Η σημαντικότητα του θέματος είναι τόσο μεγάλη που ίσως να μην υπάρχει αντίστοιχό του. Ο ετήσιος τζίρος του παρανόμως επισημαινόμενου σήμερα στην ΕΕ ελληνικού γιαουρτιού είναι περίπου €20 δις. Είναι ασύλληπτο το μέγεθος σε σχέση με τα μέτρα της Ελλάδος. Αν δε, θέλουμε να το αναγάγουμε σε παγκόσμιο επίπεδο το νούμερο είναι €50 δις. !
3. Ένα εθνικό πρόβλημα (αλλά συνάμα και τεράστια ευκαιρία ανάπτυξης για τη χώρα μας) δεν υποστηρίζεται σε ένα δικαστήριο απλά και μόνο για να κερδίσουμε μια μικρή μάχη. Οι ενέργειές μας πρέπει να στοχεύουν στο να κερδίσουμε τον πόλεμο στην ΕΕ. Γι’ αυτό πρέπει να αναχθεί το θέμα στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο (σε επίπεδο Πρωθυπουργού).
4. Ο πόλεμος που πρέπει να διεξάγουμε παρότι δύσκολος και μεγάλος είναι ταυτόχρονα και πολύ απλός γιατί διεκδικούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή ο όρος «ελληνικό» προσδιορίζει προέλευση και μόνο προέλευση του προϊόντος όταν χρησιμοποιείται στην ονομασία του.
5. Χρειάζεται παράλληλα με τις παραπάνω ενέργειες ένας τεράστιος σχεδιασμός δράσεων και απόλυτη συμφωνία γι’ αυτές πέρα και πάνω από κόμματα, κυβερνήσεις και μικροπολιτικές. Χρειάζεται ένας πραγματικά εθνικός σχεδιασμός.

Ο ΣΕΒΓΑΠ θεώρει ότι επείγει και επιβάλλεται μια τέτοια πανεθνική προσπάθεια. Παρόλο λοιπόν που αυτή η προσπάθεια αφορά την διεκδίκηση της αυτονόητης έννοιας της λέξης «ελληνικό» δεν είναι εύκολη γιατί την αφήσαμε έρμαιο της καπήλευσης και της παραπληροφόρησης για πολλά χρόνια. Κάθε μέρα που περνάει παγιώνει αυτό το καθεστώς της ακραίας εξαπάτησης του ευρωπαίου (και όχι μόνον) καταναλωτή εις βάρος της χώρας μας καθιστώντας αυτό ως κανόνα και το δίκαιό μας ως εξαίρεση!”