Κορκίδης: Oι προκλήσεις της “Συμφωνίας” για την προστασία του όρου “Μακεδονία”

Το Ε.Β.Ε.Π. συνεχίζει, και μετά την ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή για την κύρωση της «Συμφωνίας των Πρεσπών», να υποστηρίζει την πάγια θέση των παραγωγικών φορέων, αναφορικά με την προστασία των ελληνικών εμπορικών σημάτων με την επωνυμία «Μακεδονία». Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ε.Β.Ε.Θ., ο τίτλος χρησιμοποιείται στην επωνυμία 182 επιχειρήσεων όλων των κλάδων και από 39 επιχειρήσεις του αγροδιατροφικού κλάδου, ενώ σε 4.000 ανέρχονται οι περιπτώσεις των επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν τον όρο για τα προϊόντα τους.

Το «Μακεδονικό» σήμα, ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα, αλλά υπάρχει ορατός κίνδυνος να χαθεί ως εμπορικό σήμα ελληνικών επιχειρήσεων και προϊόντων. Οι επιχειρήσεις με έδρα τη γειτονική χώρα θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν στα εμπορικά τους σήματα το νέο τους όνομα «Βόρεια Μακεδονία», όπως αυτό νομιμοποιήθηκε και δημοσιοποιήθηκε διεθνώς. Ειδικότερα, και για να μην υπάρξουν ζητήματα εξαιτίας της ασάφειας στη χρήση του όρου «Μακεδονία», καλείται η Ελληνική κυβέρνηση να εξασφαλίσει, κατά τη διάρκεια της τριετούς περιόδου που προβλέπει η συμφωνία, ώστε να λυθούν θέματα χρήσης των εμπορικών σημάτων και να προστατευτούν οι επωνυμίες των ελληνικών εμπορικών προϊόντων που περιλαμβάνουν όλα τα παράγωγα του όρου «Μακεδονία». Αναφορικά με τα Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και για τα Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ), κανονικά, δεν θα πρέπει να τεθεί κανένα θέμα αμφισβήτησης, διότι αυτά έχουν καθορισθεί με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επειδή στη Βόρεια Ελλάδα διαθέτουμε διεθνώς εμπορεύσιμα και παγκοσμίως αναγνωρίσιμα προϊόντα, που το εμπορικό τους σήμα περιλαμβάνει παράγωγα του όρου «Μακεδονία», θεωρούμε αυτονόητο ότι θα πρέπει να εξασφαλισθεί πως τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν θα γίνουν αντικείμενο χρήσης, άρα παράνομης υιοθέτησης του συγκεκριμένου εμπορικού σήματος, από επιχειρήσεις ενδεχομένως συμφερόντων άλλων χωρών, με έδρα την γειτονική χώρα.

Τα Επιμελητήρια και οι φορείς της Βορείου Ελλάδος ανέδειξαν επανειλλημένως, με επιστολές τους στη Κυβέρνηση, το πρόβλημα, παρουσιάζοντας τις θέσεις τους για το θέμα, με τη πρόταση να παγώσει η διαδικασία και να εξεταστεί το ιστορικό της κάθε επιχειρήσης που παράγει ή εμπορεύεται προϊόντα με τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του. Σημαντική είναι η πρωτοβουλία των τριών Επιμελητηρίων της Θεσσαλονίκης και του ΣΒΒΕ που αφορά στην παροχή νομικής και διαδικαστικής υποστήριξης σε κάθε ελληνική επιχείρηση, για την κατοχύρωση εμπορικών σημάτων που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία». Η υπηρεσία αυτή, μάλιστα, θα παρέχεται σε οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση, και όχι μόνον σε επιχειρήσεις με έδρα τη Βόρεια Ελλάδα, καθώς και σε επιχειρήσεις ανεξάρτητα από τον κλάδο στον οποίο ανήκουν. Απαιτείται λοιπόν πολύ μεγάλη προσοχή στην εθνική, ευρωπαϊκή και διεθνή κατοχύρωση ελληνικών εμπορικών σημάτων από σκοπιανές επιχειρήσεις. Επισημαίνεται ότι μόλις 24 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν κατοχυρώσει τα «Μακεδονικά» προϊόντα τους σε ευρωπαϊκό και 2 σε διεθνές επίπεδο. Το Ε.Β.Ε.Π. επαναλαμβάνει για μία ακόμη φορά τις τρεις απαραίτητες επίσημες διαδικασίες κατοχύρωσης εμπορικού σήματος από τις επιχειρήσεις, που είναι ξεχωριστά οι ακόλουθες:

1. Εθνικό σήμα

• Ηλεκτρονική Υποβολή • Παράβολο του Δημοσίου 110 ευρώ για την πρώτη κλάση και για κάθε επιπλέον κλάση και μέχρι και τη δέκατη, παράβολο 20 ευρώ. • Η σχετική απόφαση Καταχώρισης δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου (ΓΓΕ) μέσα σε προθεσμία ενός μηνός από την ημερομηνία κατάθεσης.

2. Κοινοτικό σήμα ΕΕ

• Ηλεκτρονική Υποβολή https://euipo.europa.eu/ohimportal/ Αλικάντε Ισπανίας • Το βασικό τέλος καλύπτει μία κλάση και ανέρχεται σε 850 ευρώ για ηλεκτρονική αίτηση, ενώ για έντυπη 1.000 ευρώ. • Το τέλος για τη δεύτερη κλάση προϊόντων και υπηρεσιών ανέρχεται σε 50 ευρώ. • Το τέλος για την τρίτη και κάθε επιπλέον κλάση ανέρχεται σε 150 ευρώ ανά κλάση. • Από την ημερομηνία δημοσίευσης και μετά, κάθε τρίτο πρόσωπο που πιστεύει ότι το σήμα δεν πρέπει να καταχωριστεί έχει προθεσμία τριών μηνών να προβάλει τις αντιρρήσεις του. Μετά την άπρακτη παρέλευση αυτής της προθεσμίας το σήμα μπορεί να καταχωρηθεί. Όποια προθεσμία ταχθεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, δεν μπορεί να είναι μικρότερη του μηνός και μεγαλύτερη των 6 μηνών.

3. Διεθνές σήμα

• Η κατοχύρωση ενός σήματος σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η όλη διαδικασία αποστολής στο διεθνές γραφείο γίνεται μέσω Διεύθυνσης Εμπορικής Ιδιοκτησίας της Ελλάδος το οποίο κάνει τους βασικούς ελέγχους. • Βασική προϋπόθεση η ύπαρξη ενός σήματος βάσης, είτε εθνικό, είτε κοινοτικό. Το έντυπο της αίτησης διατίθεται μέσω Internet στο site του Διεθνούς Γραφείου www.wipo.int στη Γενεύη. • Ένα παράβολο των 15 ευρώ, για αποστολή της αίτησης στο Διεθνές Γραφείο Σημάτων. • Το βασικό τέλος της αίτησης για το διεθνές σήμα ανέρχεται στο ποσό των 653 ελβετικών φράγκων για ασπρόμαυρο σήμα ή 903 ελβετικών φράγκων για έγχρωμο σήμα. • Ο χρόνος που απαιτείται για την απόφαση είναι έως 18 μήνες.

Ο Προέδρος του Ε.Β.Ε.Π., κ. Βασίλης Κορκίδης αναφορικά με τη πρόκληση της «Μακεδονικότητας» ελληνικών προϊόντων και επιχειρήσεων, δήλωσε:

«… Από σήμερα, οι εκπρόσωποι της επιχειρηματικότητας του τόπου, θα πρέπει να διαβάσουμε πολύ προσεκτικά τα άρθρα 13 και 14, που αφορούν στην οικονομική συνεργασία μας με τους γείτονες, ώστε να μην υποτιμήσουμε το μέγεθος του προβλήματος, από τις ασάφειες και τις σημαντικές παραλήψεις της “Συμφωνίας των Πρεσπών”. Όσες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν εμπορικό συμφέρον θα πρέπει να σπεύσουν πλέον να κατοχυρώσουν το σήμα τους, αφού για τα επόμενα τρία χρόνια που θα διαρκέσουν οι εργασίες της διακρατικής επιτροπής για τα εμπορικά σήματα, θα ισχύσει το “όποιος προλάβει, τον Κύριον είδε”. Δυστυχώς, από σήμερα οι ελληνικές επιχειρήσεις, που θα δρομολογήσουν τις διαδικασίες κατοχύρωσης του σήματός τους, θα πρέπει να διεκδικήσουν, με άγνωστο όμως αποτέλεσμα, την “Μακεδονικότητα” των προϊόντων τους. Επιπλέον, επισημαίνω τον κίνδυνο του διασυνοριακού εμπορίου και την “αιμορραγία” εκατοντάδων εκατ. ευρώ ετησίως προς τη γειτονική χώρα, καθώς και τις διατάξεις της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφορικά στο “περίκλειστο κράτος”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τέλος, ως Πρόεδρος του Ε.Β.Ε.Π., ομολογώ πως δυσκολεύομαι να ενθαρρύνω, όπως αναφέρεται στο άρθρο 14 παράγραφο 9, τη στενότερη δυνατή επικοινωνία μεταξύ των Εμπορικών Επιμελητηρίων της Ελλάδος και της… “Βόρειας Μακεδονίας”!..»